| 2004 |

| ROOS zoekt ROOS | home ROOS | home |

| print vragenlijst ROOS zoekt ROOS | ROOS en identiteit | print ROOS en Identiteit | een koffer voor ROOS? | gastproject Sub Rosa |

interactieve installatie en ‘work in process’,
GEM Den Haag
Mmv Leo van der Kleij (beeld), Marije Schuurman Hess (geluid) en Clavig Jansjager (vorm)

ROOS zoekt ROOS - Ben jij Roos of ken jij Roos? ROOS is op zoek naar haar identiteit, wortels en geschiedenis. Met ‘ROOS zoekt ROOS’ wordt contact gelegd met werkelijke personen die ROOS heten en/of personen die ROOS kennen, in persoon, voorwerp, verhaal. Gevraagd wordt een deel van hun identiteit prijs te geven voor dit project. Met behulp van verschillende technieken (deels uit de forensische recherche) wordt de vermeende identiteit van ‘ROOS’ opgebouwd.

BEN JIJ ROOS OF KEN JIJ ROOS?
10 jaar na de invoering van de Wet op de Identificatieplicht worden informanten ingezet voor een kunstproject over (re)constructie van identiteit. Publiek kan middels vragenlijsten op internet en deelname aan de actie in het GEM een actieve rol spelen in de (re)constructie van de identiteit van ROOS. Centraal in ‘ROOS zoekt ROOS’ staat de fascinatie voor identificaties, de creatie van een nieuwe persoon / persoonlijkheid / personage in allerlei facetten, in betekenis en beeldvorming, privé en openbaarheid.

WAT IS IDENTITEIT?
Sinds 10 juli 1994 kent Nederland de beperkte identificatieplicht: “ Voor het volwaardig functioneren van de mens in onze moderne samenleving is het bezit van een geldig, echt en onvervalst identiteitsdocument een essentiële voorwaarde geworden” (uit: Identiteitsvervalsing, Vuga, 1995). In een tijd waar vluchtelingen hun papieren voor aankomst vernietigen is de vraag naar legitimatie en identificatie groot. Botmetingen moeten helpen leeftijd vast te stellen. De vraag naar waar/niet waar of echt/onecht wordt met behulp van geavanceerde technieken onderzocht.

IDENTITEIT EN KUNST
Zoeken naar identiteit is zoiets als de vraag naar ‘echt en waar’ willen beantwoorden in deze tijd van kopiëren, fotofucken, samplen, replica’s en remakes. Het concept van maakbaarheid zoals in de operatieperformances van de Franse kunstenares Orlan loopt parallel met de werkelijkheid van de tv. Het voyeurisme van Sophie Calle (zij schakelt een prive detective in om haar leven vast te leggen) of het klonen door Anthony Coicolea bieden een fascinerende en kritische kijk op onze samenleving en de vraag naar wie we zijn. Oude beelden worden ‘opnieuw waar’, gecreëerde illusies worden gekoesterd, terwijl ook het verliezen of ontsnappen aan identiteit ruimte kan genereren. “Er zijn veel manieren om te ontsnappen aan je eigen geschiedenis…. En dan is er nog de ultieme vlucht: de verandering van identiteit…. Als de omstandigheden ons niet dwingen iemand anders te worden, moeten we dat misschien zelf doen, of moeten we omstandigheden creëren waardoor wij niet meer kunnen blijven wie we waren.…Identiteit, als zij bestaat, zal een catalogus blijken te zijn van onze onmacht. Wij zijn wat we niet kunnen.” (uit: Arnon Grunberg/Marek van der Jagt, Sterker dan de waarheid)